45 saniyeliğine kahraman olmak

üzücü bir olay. akşam akşam gelen efkar ve askerliğin yaklaşmasıyla başıma gelmesi muhtemel olay. onun için siz sevgili sözlük yazarları eğer ki 45 saniyeliğine kahraman olursam haberiniz olsun. adım: emre soyadım: cantorun doğum yerim:salihli/manisa doğum tarihim: 10 ekim 1997 yani bu bilgileri tv'de falan görürseniz bilin ki o flying dutchman'dır entrylerimi ölümsüzleştirirsiniz artık :d

''Televizyona bile çıkarsınız, öyle oluyor dimi şimdi 2 dak... ne iki dakkası, 45 saniyeliğine kahraman olursunuz! 45 saniyeliğine! Çıkar süslü püslü bir karı, hüzünlü bir sesle anlatır, ''Ekin Bulut karakol baskınında şehit düştü'' 45 saniye! Sonra da magazin haberleri...'' Nefes: Vatan Sagolsun (2009) link

en fazla 7 saniye süren rüyalarım sayılır mı

türk sinema tarihinin açık ara en iyi sahnesi; link derdini salt gerçeklerle anlatıyor oluşu bu sahnenin eleştirilerini de acılarını da son derece samimi kılıyor. üzücü olan şeyse medya ve topluma yönelik çoğu eleştirsinin olumsuz anlamda güncellemesi gerektiği. "televizyona bile çıkarsınız. öyle oluyo' dimi şimdi? 2 dak... ne 2 dakkası!? 45 saniyeliğine kahraman olursunuz. 45 saniyeliğine!" adam başta 2 dakika diyor, sonra onu çok bulup 45 saniyeye indiriyor :d iyi ki bu filmi sosyal medyanın insanları henüz yeni yeni aptallaştırdığı bir zamanda (2009) çekmişler de rezilliğimiz daha az yüzümüze vurulmuş. şu sahneyi şimdi çekseler telaffuz edecekleri süre maksimum 10 saniye kadar olurdu. kodumun sosyal medya hızı bağımlıları bizi... son olarak; bir insan bir sahne ile efsane olur mu? olur. mete horozoğlu şu muhteşem performansıyla bundan asırlar sonra bile tüyleri diken diken edecektir. hayyyvan gibi rol kesmiş herif. not: askeriyeye yönelik "zayiat" eleştirisi de şahane bu arada. ne yazık ki o da kanayan, dinmeyen bir yara.